تحلیلی کمّی و چندجانبه از انتقال‌پذیری مدل تولید سفر لوجیت رتبه‌یی (مطالعه‌ی موردی: شهرهای قزوین و اسلامشهر)

با توجه به اینکه هزینه‌ی جمع‌آوری داده برای مدل‌سازی تقاضای سفر بسیار بالاست، انتقال مدل‌ها به علت صرفه‌جویی در منابع، جذابیت و اهمیت زیادی دارد. هدف نوشتار حاضر، بررسی انتقال‌پذیری مکانی مدل تولید سفر از نوع لوجیت رتبه‌یی بین دو نمونه با مقیاس واقعی و تعیین جهت برتر انتقال است. در این راستا، از داده‌های اقتصادی ـ اجتماعی و سفرهای کاری روزانه‌ی خانوار از آمارگیری مبدأ ـ مقصد ساکنان شهرهای قزوین و اسلامشهر استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد که مدل‌های انتقال‌یافته به اسلامشهر و قزوین از نظر معیارهای قابلیت پیش‌بینی در سطح ناهمفزون (خوبی برازش انتقالی و شاخص انتقال)، عملکرد خوبی دارند و از نظر معیارهای برابری آماری پارامترهای مدل (آماره‌ی آزمون انتقال) و قابلیت پیش‌بینی در سطح همفزون (مجذور میانگین مربعات خطا و خطای نسبی انتقال همفزون)، فاقد عملکرد خوبی در انتقال‌پذیری هستند که نشان می‌دهد مسئله‌ی انتقال‌پذیری یک مسئله‌ی یک بعدی، با پاسخ بلی یا خیر نیست بلکه مسئله‌یی پیچیده و چندجانبه است و به همین دلیل، معیارهای متفاوتی به منظور ارزیابی آن پیشنهاد شده است.